Lieve Jeanine,
Het is officieel: i'm freaking out. We hebben nog zeven
maanden te gaan en ik heb drie fatsoenlijke dingen in de kast. De rest zijn miskopen,
dikmakers en confectievodden. En niet één broek die niet na een half uur om m'n kont of knieën
lubbert. Wat is dat?! En dat vintage... ik kweenie, zo’n
jurk ziet er schattig uit op de hanger, maar eenmaal aan voel ik me net mevrouw
Bulstronk.
Tot nu toe was alles oké.
Zelfs vorige maand nog trots verteld in een interview dat er geen vuiltje aan
de lucht is. Was dus. Want het is nu bijna zomer. Precair seizoen hoor dat
voorjaar, waar we met de ontblote fietskuiten, flep-armen en putbenen de straat
op moeten. Ik kijk nu met een extra kritisch oog naar mijn kast.
En ik was dit weekend bij Magda.
Ja stom, ik weet het. Ik was voor mijn vriend daar, maar
ik keek natuurlijk per ongeluk aan de verkeerde kant van de winkel in de
rekken. En toen gebeurde het: ik kreeg een openbaring. Ik voelde de stoffen,
keek naar de snit, de kleuren en ik begreep ineens de meerwaarde van investeren
in mooie kleding. Niet elke week een zak vol schreeuwende zaraatjes, maar drie of
vier keer per jaar een zorgvuldige uitgave. Vroeger vond ik dat niet alleen ‘te
duur’
(terwijl er zes skinny’s van dertig euro doorheen gingen in een jaar), maar ook voor
mensen die winkelen als een verplichting zien en dus last hebben van modeliefdeloosheid.
Oh boy, what was I wrong. Ik zou op dit moment zo twee
honderd ballen neertellen voor die jas in perfecte koraalkleur. Zonder met de
ogen te knipperen. Dan maar minder kleding. Het is tijd om er minder mee bezig
te zijn en er beter uit te zien. ECHT ik voelde een fysieke shift in mijn
modehartje. Mooi he? Maar aarrgh, waarom nu? Waarom doe ik dit een heel jaar?
Ik heb mijn lesje wel geleerd. Heus.
Ik hoopte nog op een verzachting van de pijn als ik even
een avondje combi's zou maken. Niet gelukt. Dus besloot ik radicaal te gaan. Ik
ruimde mijn kast op. Zonder ‘ja, maar misschien ooit’.
Ik wil een kast met alleen kleding die ik daadwerkelijk draag. Dan maar vaak
hetzelfde aan. Beter vaak er heel leuk uitzien, dan steeds verschillend
verschrikkelijk, toch?
Dingen die ik echt niet draag (precies 40 stuks!!) hangen
klaar op een rek. Ik ga een dikke verkoopmiddag houden bij mij thuis en alles
proberen te verkopen. Met bubbels, gebak, the whole shebang. De rest ruil ik
bij Ellie’s
Kledingkast. Waarschijnlijk niet voor Scandinavische hoogstandjes, maar dan kom
ik die zeven maanden nog enigszins door. De opbrengst zet ik opzij en 1 januari
ga ik zo gruwelijk investeren, dat ik die winkel een kwartaalomzet bezorg. Datum
volgt, zegt het voort, het is voor een goed doel.
Liefs,
Panikera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten