binnenstebuiten

collage door Jeanine Wijnen

binnenstebuiten

Arme Vera,

Jij droomt dus over lingerie... even internet raadplegen: “Als je droomt dat je koopt of winkelen voor lingerie, geeft aan dat u compenseren voor je innerlijke gevoelens van leegte. U kunt proberen om een aantal seksuele | emotionele behoefte te vervullen. Als alternatief, kunt u proberen uw imago en attitude verandering. Misschien voel je je een weg aan de binnenkant, maar gedragen zich op een andere manier aan de buitenkant.”

Wat zou google translate hiermee bedoeld hebben? Dat jij je leeg voelt van binnen omdat je gestopt bent met kleding kopen? Dat je je daarom nu niet meer kunt voordoen als iemand die je niet bent? Of wil het gewoon zeggen dat het hoogtijd is dat je eens iemand trakteert op een avondje drank, klets en seks? Ze hebben echter een punt, je staat wel aan de vooravond van een imago en attitude verandering.

Dat laatste geldt ook voor mij. Ik betrap mezelf nog regelmatig op het screenen van een sale-etalage, of het in gedachten noteren van een “handige tas” op mijn to-shop lijst. Maar ik voel tegelijkertijd dat deze nieuwe kritische blik op mijn aankoopbeleid zich in mijn systeem aan het nestelen is. Zo heb ik net het te dure telefoon abonnement met dito phone ingeruild voor een cheap ass abonnement (Daar moet ik wel nog even een matching mobieltje bij scoren). Ik hoop zó dat mensen me nog weten te vinden als ik geen whatsapp meer heb. Jij weet net zo goed als ik dat feestjes gewoon doorgaan als ik er niet ben.

Kijk, zo gaat dat dus! Voordat je het weet heb je van jezelf een outcast gemaakt en sta je huidkleurig ondergoed te kopen waarvan je niet eens wist dat je dat wilde hebben. En overleg met je vriendin a.k.a. geweten is geen optie want je bent niet online. Wat een horror inderdaad! Nu begrijp ik pas wat google translate eigenlijk wil vertellen: Als je vleeskleurige lingerie draagt, draag je je binnenkant als het ware aan de buitenkant. Zo communiceer je dus je ware ik naar de mensen toe. Oh, dáár willen we naartoe? NEE STOP! Daar wil ik helemaal niet naartoe.

Laat het analyseren van dromen maar gewoon over aan een ander. Slaap lekker, sta op, wrijf de slaap uit je ogen en pak een te lichtgevende combinatie uit de kast voor een doordeweekse dag. Wordt die outfit! Want wij van Fashion Reset werken van buiten naar binnen. Daar doet dit jaar van bewustwording hopelijk niets aan af.

Ik ben maar een sms van je vandaan,

Jeanine

De Droom

Collage by Vera van het Hof

De Droom

-->

Lieve Jeanine,

Ik droomde vannacht dat ik iets nieuws had gekocht! En toen kwam ik er in die droom achter dat dat natuurlijk helemaal niet mocht! Wat een horror. Ik liep net de winkel uit toen ik het me besefte. Ik draaide me om en probeerde het terug te brengen, maar er stond ineens een enorme rij bij de kassa. Het was ondergoed en toen ik aan de beurt was deed de juffrouw van de winkel ook nog eens erg moeilijk en zuur.

Deze dromen had ik ook toen ik stopte met roken. Droomde ik dat ik weer rookte en in de droom ontdekte ik dat ik eigenlijk gestopt was. Werd ik wakker met eerst drie seconden een enorm schuldgevoel en meteen daaropvolgend een enorme opluchting. Dat was een geweldig moment. Ik mis ze wel, die dromen. Maar dit. Is het zo erg gesteld met me, dat dit droomtechnisch gezien, in hetzelfde rijtje thuishoort als mijn verslaving aan nicotine?

En waarom ondergoed? Het enige in het geliefde modespectrum waar ik niet zo gek op ben is ondergoed. Ik draag het wel natuurlijk (hallo, cup D), maar meestal bescheiden in zwart kant. Dit had een vage zalmkleur. De kleur van meningloos, van gekookte kipfilet, van hoogpolig tapijt. 

Goede psycholoog die hier iets van maakt.

Het goede nieuws is dat mijn handschoen terecht is. Best fijn met deze temperaturen. Wat een luxe he, handschoenen. Het slechte nieuws dat de hond mijn sloffen heeft proberen op te eten. Ik heb net drie euro geboden voor sloffen op Marktplaats. Ik wil geld betalen voor gedragen sloffen. Waar vreemde voeten in hebben gezeten. Met eelt, kalk en zweet misschien wel. Het zijn ook nog van die Spaanse. Sloffen dan. Mmm, misschien dat ik daar nog een nachtje over slaap.

Veel liefs,

Vera

socks

Jouw saai is mijn inspiratie

Lieve Jeanine,

Ik heb een abonnement op ELLE, krijg nieuwsbrieven van Topshop en op Facebook vind ik tal van magazines en merken‘leuk’. Daar krijg ik dus nieuws van. Of advertenties. Of geweldige aanbiedingen van schoenen die ik al heel mijn leven zoek. Dat moet ik dus allemaal opzeggen. Een alcoholist gaat ook niet iedere dag naar het café om even sfeer te proeven, redeneerde ik. Maar echt, in plaats van hebberig, word ik enthousiast. Steeds als ik iets zie wat ik mooi vind, denk ik niet ‘dat moet ik ook hebben', maar ‘wat heb ik in mijn kast hangen waarmee ik een dergelijke combi kan maken’? Te gek toch?!

Dat brengt mij op een idee. Elke keer als ik iets zie waarvan ik denk ‘Wauw hoe mooi’, ga ik proberen met mijn kleding een soortgelijke sfeer neer te zetten. Daar maak ik foto’s van en die post ik op ons blog. Even wat beeld tussen al die woorden.

Vandaar ook mijn wens om in elkaars kasten te kijken (lees: te fotograferen of te filmen). Jouw saai is mijn inspiratie. Laat me zien waaromje iets gekocht hebt, waarom iets zo waardevol of mooi is voor jou. Ik wil juist leren wat meer op detail en kwaliteit te letten. Maar ik wil ook een beeld van jouw garderobe vormen. Van jou dus. Iemands koel- en kledingkast. Voor mij de spiegels van de ziel.

Liefs,

Vera

p.s. ik had voor ons avontuur begon mooie leren handschoenen gekocht. Nu ben ik er dus één van kwijt!! AAGH. Zag op Ellie’s Kledingkast een goed idee voor DIY wanten. Wil je me helpen?

saai als ALDI muesli

Vera,

Het was echt alleen maar naïef van me te denken dat ik even in twee uur mijn basis-verzekering voor een jaar af kon sluiten.

Ik ben inderdaad net een kerel als het op shoppen aankomt. Zo heb ik 3 dezelfde broeken, want die zitten lekker. En ik koop ook altijd dezelfde hemden, steeds weer opnieuw. Ik word al moe van de gedachte aan het zoveelste prachtige niemendalletje dat blijkt op te kruipen, af te zakken of meer van dat gedoe waar leuke ondermode nou eenmaal een patent op lijkt te hebben. Hoor mij, wat praktisch!

Alhoewel, ik kan er eigenlijk al niet meer rouwig om zijn nu ik zoveel medestanders heb die (ieder om z’n eigen reden) heel blij worden van het moment dat mijn bh’s op zijn. Zeker minder praktisch, maar wel gratis én uitdagend… Ja, ik kan het nog hebben.

Ik vind het moeilijk om mijn garderobe aan jou te laten zien. Zoals jij bang was voor mijn reactie op jouw veertig t-shirts voor op twee leggings, ben ik bang dat jij mijn kast saai vind. Of nog erger: zonder mogelijkheden! Ik kan namelijk al hard gaan op een kwaliteit of op een naadje op precies de juiste plek. Van die details waarvoor het geoefende oog al naar een leesbril graait. Dus eigenlijk alleen maar SAAI! Als die spullen nu al de uitstraling hebben van ALDI muesli, wil je er over een jaar al helemaal niet dood in gevonden worden. Doe mij dan maar een onpraktische, borrel garderobe net als jij. Wel een geluk dat ik van mezelf in december nog een paar rode schoenen mocht kopen. Die gaan mijn redding zijn.

Ik moet eerst die kast maar eens uit gaan mesten. Schatgraven in mijn eigen verzameling. Wie weet, doe ik nog geweldige vondsten. Of kan ik van twee vodden een meesterlijk nieuw stuk maken. Want ideeën genoeg: Lapje leer op de schouders, een dikke rits erin en mijn Chanel by H&M is weer good to go.

Daar heb ik wel zin in, om dat samen met jou te doen. Als het aan mij ligt zitten we straks, Mad Men op dvd, sokken te stoppen. Meditatie door moderatie.

liefs

keus is luxe

-->

Ik weet niet of het moedig is of naïef, maar jij dacht dus, dat je een dag voor D-day nog wel even sokken zou regelen? Mannen denken zo! Dat wordt een sokkenruilfeest. A Sock Swap Swag. Komt goed.

Mij hebben ze niet. Nog niet tenminste. Wat jij had met die sokken was mijn eerste schrikbeeld. Ik heb op het moment dat ik besloot mee te doen aan dit experiment (twee weken voor het nieuwe jaar) ook meteen besloten mijn kast eens goed onder handen te nemen. Opruimen, weggooien (stoer he?) en goed nadenken over wat ik nog zou missen. Ik heb zorgvuldig online research gedaan en wat laatste dingen ingekocht. Of ik zo'n vooruitziende blik heb, moeten we nog zien.

Ik ontdekte ook een patroon in mijn kast (die naar jouw oordeel ‘best meevalt met veel’): veertig t-shirts voor op twee leggings en drie broeken. Of vijftien paar zomerschoenen, maar één paar laarsjes die lekker lopen. Bovendien besteed ik mijn geld blijkbaar niet graag aan basics. Dan maar pillende vestjes en gapende oksels. Het moet bij mij opvallen. Met als resultaat een totaal niet te combineren garderobe. Geen wonder dat er steeds iets bij moest.

Dat wil ik dus anders. Al langer eigenlijk, maar het lukte steeds niet. Veel geld uitgeven voor een mooi ‘stuk’ (als iets duur is, heet het ook meteen een ‘stuk’), dat kan ik niet. Misschien komt het door mijn bijstandsjeugd waar kleding van onbekende meisjes uit een zak mijn kast vulde, of door een (onbewuste) ietwat calvinistische/gierige inborst. Hoe dan ook, ik wil ervan af. Ik wil investeren, er mooi uitzien in simpel, maar geweldig in detail. Laatst kocht ik een vintage jas van kasjmier. Heel simpel, maar steeds als ik hem draag voel ik me like a million dollars. Dat gevoel wil ik vaker. Je ziet het ook aan anderen als ze zorgvuldig zijn geweest. Kwaliteit is stijl. En dat betekent niet meteen heel duur, getuige die jas waarvoor ik vijftig euro neertelde.

Verder nog geen grote last van ontwenning. Nou, wacht even, ik liep vanmorgen langs de H&M en zag ik een te gekke kokerrok in verticale streep in de etalage. Dat stak wel een beetje. Echt. Ik zag mogelijkheden. Die zou ik vorig jaar (of nou, vorige week dus) zonder blikken of blozen hebben aangeschaft. En nu dus niet. Niet gedwongen, omdat ik geen geld heb, maar omdat ik ervoor kies om op deze manier bewuster te worden. Dat is echt anders. Niet zielig of geweldig, maar ik heb de keuze. Dat is mijn nieuwe luxe.

Liefs,

Je fashionvictim

p.s. ik verheug me enorm op die wilde tijgers van je.

los in de kooi

Vera, 

Mijn eerste paniek aanval is een feit!

Het was oudjaarsdag, de aller, allerlaatste dag dat we nog kleding mochten aanschaffen. Ik had net heerlijk gelunched met een vriendinnetje en haar vol overtuiging en enthousiasme verteld over onze Fashion Reset. Dus precies in de right state of mind om efficiënt de laaste aankopen te doen en werd daarbij ook nog bijgestaan door een lijstje dat me precies vertelde wat ik mocht aanschaffen. Dit kon niet mis gaan.

­

De eerste winkel was H&M: The root of all evil! Maar... ze hebben wel cheape onderbroekjes en sokken dus: score! Chop chop door naar de Bijenkorf voor leuke sokken voor in die rode loafertjes... niks! Ze hadden echt helemaal niks?! Lichte paniek sloeg me om het hart. Ineens waren die sokken het allerbelangrijkste op mijn lijst, terwijl ik toch al 5 paar zwarte had gescoord. Want met sokken kan ik iedere outfit kek en stylish maken. Een mini-motiefje boven mijn Vans maakt ze chique. Fishnet kousjes onder een sigaretten pijp is spannend en een paar fel roze boordjes uit een paar dr.Martens maakt van grunge plots een vrolijke stroming... Ik moet die sokken!

Snel naar de V&D. Onderweg bij Pieces nog een legging gescoord dus ik voelde me net iets beter, totdat de V&D ook alleen maar goud gespikkelde party panties had. Onbegrijpelijk! Sokken zijn toch  hip en happening? Ben ik de enige die dat weet? Hoezo snappen de inkopers van de V&D dat niet? Van pure ellende en met verhoogde hartslag heb ik toen een paar best prima sokken in een best prima kleur afgerekend. Maar het zat me nog niet lekker.

De HEMA was mijn laatste kans op fancy sokken en daar moest ik toch zijn voor onderhemdjes. Ik heb wel 40 rondjes om het sokkenvak heen gelopen. Struikelend over puberende scooterjeugd die een vlees panty zocht om onder hun te korte pailletten jurk en in hun zweet Uggs te “swaggen”. 

Maar het dieptepunt van de dag was toch wel dat mijn vriend onze dochter van school heeft moeten ophalen, omdat ik met alle geweld, natuurlijk zonder resultaat tot één over vijf in de stad moest zijn om het maximale eruit te halen. Het deed me denken aan die reclame waarin een vrouw haar excuus maakt aan het kindje dat ze net overreden heeft, omdat ze anders te laat zou zijn voor GTST... Waar is mijn realiteitszin gebleven?

Ik ben weer wat gekalmeerd. Ik kom mijn jaar wel door. En aangezien er geen tijd meer was voor wat ik écht nodig had, namelijk BH’s, zet ik dit jaar in op de bohemian trend: lekker los in de kooi! Alvast wat om je op te verheugen.

Alle liefs,

Jeanine