Herkenbaar. Mijn kast en ik zijn ook een beetje uit elkaar
gegroeid. Het is zomer (ish) en het moraal is, zoals verwacht, wat gedaald. Volgens
mij is dit een equivalent voor de ‘seven year itch’. Wat helpt in zo’n geval?
Een uitstapje maken? Goede gesprekken? Een wasmachine? Of gewoon ff lekker
loslaten? Doe dat laatste maar. Want oh luxe probleem, toch?
Ja inderdaad. Waar hebben we het over. Maar toch ben ik blij
dat ik een budget voor tweedehands heb ingebouwd zeg! Het is een streng budget,
dus zomaar ‘inslaan-want-wel-geinig’ is er echt niet meer bij nu. Alles moet
gewikt en gewogen. Omdat vintage niet per definitie mijn ding is, kijk ik ook op
Marktplaats. Ik zoek op mijn favoriete merken en ja hoor, er is aanbod! Je moet
een beetje geluk hebben, maar dat maakt het ook spannend. Dat blijf ik denk ik doen.
Eerst even op Marktplaats kijken.
Wat ik liever niet op Marktplaats koop is een bikini. Maar
die was ik wel vergeten toen ik in december mijn laatste nieuw geproduceerde aankopen
deed. Kak.
Ik ga straks een maand naar Spanje, en de bikini word mijn
uniform. Mijn bestemming is ‘the middle of nowhere’, maar een zwemslip lenen van
mijn vriend gaat me te ver. Weet je nog vroeger dat je je badpak was vergeten en
je er dan een aan moest uit de gevonden voorwerpen bak van het zwembad? Dat
gevoel krijg ik erbij. Iedereen verloor trouwens alleen maar hele duffe en
vieze badpakken. Iew.
Een ander grappig fenomeen: er zijn steeds meer vrouwen die
mijn arme luxeprobleem verkiezen boven een donatie aan de Humanabox en mij
spontaan kleding aanbieden. Bij Ellie’s Kledingkast kreeg ik van vreemde
vrouwen kledingmuntjes in mijn handen gedrukt en steeds meer vriendinnen
beginnen een gesprek met: “Ik heb misschien nog wel iets voor jou”. Dadelijk
word ik nog een goed doel. Ontwikkelingshulp volgens westerse maatstaven. Moet
ik dan nu alles mooi vinden? Nee he? Bij deze: maat 38/40, liefst geen
hysterische prints of uggs. En geen harembroeken. En van strass houd ik ook
niet. Danku.
Fijne zomer!
X
Vera