zaterdag 17 augustus 2013
Sigaar uit eigen doos
Lieve Vera,
Zoals al een paar keer fijntjes
is aangestipt, zijn we inmiddels dik zeven maanden onderweg met onze Fashion
Reset. Geweldig knap van ons en schouderklopjes worden bij bosjes uitgedeeld. Aan
onszelf en aan elkaar, tenminste...
Ik doe het dus goed maar
het gaat ten koste van mijn mojo. Iedere dag dezelfde comfortabele keuzes. Dit
zou een uitdaging moeten zijn op allerlei vlakken, maar in plaats van het
prikkelende gevoel van een spannende onderneming, zat bij mij de sleur er
stevig in. Dat hele YOLO-gevoel van het begin was weg. Ik kon mezelf niet meer
motiveren om alwéér mijn eigen kast opnieuw uit te vinden. Het is natuurlijk
een duurloop die we zijn aangegaan. En dan moet je uithoudingsvermogen hebben
en steeds het grote geheel overzien. Steeds opnieuw weer de energie vinden op
niveau te blijven presteren en energie halen uit het feit dat je het straks dus
hebt gehaald.
Maar nee, ik was een
beetje moe. Alsof ik een liefdeloos bereid vijfgangendiner aan het oplepelen
was omdat ik nou eenmaal honger had. Maar toen bracht iemand het zout en kwam
eindelijk de kaarsjes aansteken! Kim, hulp in bange dagen. Onder de noemer Walk Kim Closet verkoopt zij sigaren uit eigen doos. Ze heeft me bij de
hand genomen en we hebben allerlei nieuwe combinaties bedacht.
Ik vond het doodeng. Ik
zag alleen nog maar blauwe, grijze en zwarte vegen in de kast hangen. Maar zij
zag opties. We zijn uitgegaan van een paar items die ik graag zou dragen en die
maar niet van de hanger af kwamen omdat ik er geen totaalbeeld van kon maken.
Zoals het groene vestje van Dept, of het H&M fake Chanel jasje.
Dit heb ik geleerd:
Les 1: meerdere laagjes
in verschillende lengten. Ik ben nogal een broek-shirtmeisje. Ik bedenk
simpelweg niet dat ik over een zomerhemdje een blouse kan dragen en dan vooral
ook nog een vest of colbert.
Les 2: Iets wat in mijn
taille past, past ook om mijn heupen. Ja echt, van baarheupen is in mijn geval
geen sprake. Dus die strakke hoge taille jeans kan zo nog even mee als
emo-modelletje.
Les 3: oncomfortabele
kleurencombinaties. Hier ben ik nog niet zeker van. Tegen een spannend gekleurd
item (ik noem donkerblauw al een felle kleur) zoek ik meteen naar een grondtoon
in de vorm van een spijkerbroek. De angst voor te bont uitgedoste, praktische
schoenen dragende moeders met slaaphaar zit diepgeworteld. Maar ik vertrouw
Kim, ik zal het minstens een keer voor de spiegel aanproberen. Wie weet haalt
het de werkvloer.
Les 4: het fourniturenbudget
gaat eraan! Ik moet meters elastieken band hebben om te kunnen blijven ademen
in mijn broeken. Wederom hulde aan de kleine lettertjes van ons contract.
Ik voel me weer even het heertje.
Tot snel,
x Jeanine
vrijdag 9 augustus 2013
Sorry baas... Baas?!
Vera,
Ik kreeg van jou het liefste en schuldbewustste
kaartje ooit als excuus. Dat is toch helemaal niet nodig? Al was het maar omdat
we het puur voor onszelf deden toch? Kom kom, Vera. Zo'n big deal is het dus niet.
De uitdaging gaat gewoon door, dit is gewoon part of the deal. Even terug naar
de dieet-vergelijking. Stel, je verslindt op een zwak moment een chocolade
taart, dan kun je de volgende dag toch zeker weer beginnen met crackers en
magere kruidenthee? Ik hoop vooral dat hebt genoten van die "taart"
en dat nog steeds doet, anders is het allemaal voor niks geweest.
Ik zeg wel zo makkelijk dat de uitdaging door gaat, maar
wil je dat nog wel? Nu je weer die nieuw-geur hebt geroken? Wist je dat hier
een eau
de toilette op is
gebaseerd? Wel met name voor nieuwe Ferrari's met van die over-de-top lederen
bekleding maar dan nog. Die bikini van twintig euro moet voor jou hetzelfde
hebben geroken, na 7 maanden "clean" te zijn geweest. Denk er maar eens
over na daar in Spanje, pootjebadend met je borsten stevig ingesnoerd.
Daarbij, wie
zonder zonde is werpe de eerste steen.
Ik had mezelf namelijk al beloofd dat ik een kleine misstap mocht begaan want:
zwanger. Dat kan toch helemaal niet! Ik stelde dat moment uit tot ik iets vond
wat me door de winter heen ging slepen. Iets exorbitants waarvoor ik dan heel
brutaal die zwangerschaps kaart zou inzetten. Iedereen zou het me vergeven,
zeker weten. Erm dingske dat ik ben... Mijn zieke brein had al een misdadig
plan uitgewerkt en ik zou er nog mee wegkomen ook. Dat is nog veel erger!
Maar nu jij me voor bent kan ik dat niet meer maken. Sterker
nog, ik wil het helemaal niet meer, want het voelt ineens als een wedstrijd en
ik sta 1 punt voor, dus toch een beetje baas. Nu moet ik sterk blijven. Rug
recht, buik vooruit, waggelen tot de vodden in draden over mijn schouders
hangen en mijn vliezen breken. Dat kan ik. Dat ga ik gewoon doen.
Nu is het wachten op je tegenbericht. To shop or not
to shop?
x Jeanine
Abonneren op:
Posts (Atom)